ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ ΜΑΣ

      Με  το ξεριζωμό του 1922 οι πρόγονοί μας μετέφεραν στη νέα πατρίδα όλα τα ιερά κειμήλια και τις εικόνες των εκκλησιών τους.Αυτό αποτελεί δείγμα της βαθιάς πίστης τους και αγάπης προς τα θεία.  Θεωρούσαν μεγάλη ιεροσυλία να τα εγκαταλείψουν, γιατι δεν ήθελαν να βεβηλωθούν από τους Τούρκους, αλλά και γιατί επιθυμούσαν να τα έχουν συνοδοιπόρους στη νέα τους πατρίδα .
   Ηταν το πολυτιμότερο φορτίο τους!!

                         ΠΑΝΑΓΙΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ ΤΗΣ Ν.ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ

  Γνωστή σε όλους η Παναγία Φανερωμένη η Μηχανιώτισσα ,η θαυματουργή ,η οποία βρίσκεται στον ομώνυμο ναό. Λιτή,καχεκτική,με πρόσωπο οβάλ σκουρόχρωμο,με ελαφρύ μειδιαμα, αποπνέει πόνο και γαλήνη ταυτόχρονα.Τυλιγμένη με κιτρινοκαφετί ύφασμα.,κρατά τον Υιό της  με το αριστερό της χέρι ,ενώ η δεξιά της παλάμη μένει ανοιχτή σα να ικετεύει. Ο Χριστός στην αγκαλιά της έχει αυστηρή μορφή με χαρακτηριστικά προσώπου που παραπέμπουν σε μεγαλύτερη απο την παιδική ηλικία.Φοράει εξωτερικά πορτοκαλί ένδυμα που καλύπτει την αριστερή πλευρά,ενώ εσωτερικά σκούρο καφετί που σβήνει σε χρυσές πτυχώσεις και καλύπτει τη δεξιά πλευρά.Θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και υπάρχει ακόμη μια ολόιδια ,αλλα σε μικρότερο μέγεθος που φυλάσσεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο .Και οι δύο λέγονταν Φανερωμένες, γιατί ''φανερώθηκαν''εκ της θαλάσσης την περίοδο της Εικονομαχίας στην Κυζικινή Χερσόνησο.

Παναγία Φανερωμενη επικαλυμμενη με ασήμι

Οπως αναφέρει ο Ευαγγ. Μπόγκας στο βιβλίο του ''Η Μηχανιώνα της Κυζίκου'',η εικόνα σήμερα φέρει 18-20 οκάδες ασήμι και δε  δέχεται άλλο πρόσθετο ασημικό,ούτε νέο χρωμάτισμα πιάνει. Σύμφωνα με μαρτυρία του καπετάν γέρο Τσολάκη, το 1954 ''όταν θελησ να τη βαψ να, είδαν ότι δεν έπιανε η μπογιά''. Ο κόσμος τότε το ερμήνευσε αυτό ως σημάδι και δείγμα σεμνότητας της Παναγίας.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΗΛΙΟΚΑΛΛΗ Η ΕΠΙΒΑΤΙΝΗ

Αγνωστη στους περισσότερους ίσως, παραμένει η Παναγία η Ηλιόκαλλη που βρίσκεται στο Ναό της Οσίας Παρασκευής στους Ν.Επιβάτες. Μεταφέρθηκε και αυτή το 1922 από τους Επιβατιανούς της Ανατολικής Θράκης.

Επιβατών ωσεί κλέος και προσφύγων το καύχημα,την Θαυματουργό Σου  εικόνα Ηλιόκαλλη

Δέσποινα αξίως γαρ τιμήσωμεν αεί και ύμνοις προσβοήσωμεν αυτη,

εν κινδύνοις διατήρησον ασινείς τους πίστει εκβοώντας Σοι...

[ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΛΙΟΚΑΛΛΗΣ)

Το κάλλος της εκστασιάζει τους πιστούς.Εκπέμπει φως ιλαρόν,παρά το σκουρόχρωμο του προσώπου της  .Φερει κατακόκκινο ένδυμα με έντονες πτυχώσεις και πλαισιώνεται με περίτεχνο φωτοστέφανο.Ο μικρός Χριστός,επισης στεφανωμένος, βρίσκεται στην αριστερή αγκάλη της μητέρας του. Φοράει εξωτερικά χρυσαφί ένδυμα που σκεπάζει την αριστερή πλευρά , ενώ εσωτερικά ανοιχτό πράσινο ένδυμα που σκεπάζει τη δεξιά του πλευρά. Η δεξιά παλάμη της Παναγίας ανοιχτή( και εδώ) σε στάση ικετευτική. Η εικόνα πλαισιώνεται δεξιά και αριστερά από τις μορφές δύο αγγέλων.  Χαρακτηριστικό είναι το ράγισμα που διαπερνά τη δεξιά πλευρά  της Ηλιόκαλλης ,με τις όποιες συμβολικές διαστάσεις μπορούμε να  αποδώσουμε σ αυτό. Βασανισμένη,πονεμένη,με ραγισμένη την καρδιά ,πήρε και Αυτή, όπως τόσες άλλες Παναγίες το δρόμο του ξεριζωμού.

Ο δημιουργός της παραμένει μεχρι τώρα άγνωστος. Το μόνο που έχει σωθεί απο προφορικές μαρτυρίες είναι ότι  ξεβράστηκε στη θάλασσα της Προποντίδας ,στους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης . Ήδη τον 17ο αι  είχε δοθεί για συντήρηση.  Δεν αποκλείεται  λοιπόν, να είναι και αυτή μία απο τις πολλές εικόνες που ο ευσεβής λαός τις έριξε στη θάλασσα για να μην γίνουν  θύματα της Εικονομαχίας και του καταστροφικού μένους των εικονομάχων.

  Το θαυμαστό της εικόνας αυτής είναι το εξής:  ενώ το όνομά της βρίσκεται σε κεντρικό σημείο γραμμένο, κανένας δεν το είχε προσέξει μέχρι το 2001. Μέχρι τότε, την αποκαλούσαν   Παναγία Μυρτιδιώτισσα  -  λειτουργούσαν κιόλας στη χάρη Της κάθε χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου . Μόλις το 2001  ''φανερώθηκε'' από μία πιστή, η οποία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πρόσεξε  την επιγραφή που υπάρχει στη δεξιά πλευρά της   . Τότε ''αποκαλύφθηκε''  το όνομά της στο σεβαστό κοινό.
.
   Πολλά τα κοινά που ενώνουν τις δύο εικόνες. Από όποια πλευρά κι αν τις μελετήσουμε ιστορική, θεολογική,καλλιτεχνική,  παρουσιάζουν τεράστια αξία.  Είναι εικόνες της θάλασσας της Προποντίδας,  εικόνες της προσφυγιάς.
.Οι δικές μας Παναγίες ,οι Παναγίες του Θερμαϊκού και όλης της Ρωμιοσύνης.