ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ -ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017
6-7-8 Απριλίου 2017: Αποστολή εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ιμβρο.
Σε μια κρίσιμη περίοδο για τα ελληνοτουρκικά(παραμονές του τουρκικού δημοψηφίσματος),τη στιγμή που πολλοί Ιμβριοι από την Ελλάδα ακύρωσαν τις πασχαλινές διακοπές στο νησί ,140 καθηγητές από όλη την Ελλάδα(απο την Κρήτη μεχρι τη Φλώρινα και από τη Ζακυνθο μέχρι την Αλεξανδρούπολη) ανταποκρίθηκαν στην έκκληση του Πατριάρχη για την στήριξη των ελληνικών σχολείων της Ιμβρου που άρχισαν να επαναλειτουργούν μετά απο 50 χρόνια .
Τα συναισθήματα ανάμεικτα: Χαρμολύπη κ συγκίνηση. Οι ιερείς μας υποδέχτηκαν με δάκρυα στα μάτια.Εκπρόσωπος του πολιτιστικού συλλόγου Ιμβρίων χαρακτήρισε την επίσκεψή ως'' την πρώτη απόβαση των Ελλήνων στο νησί''.Και πράγματι ως τέτοια έμοιαζε ,αν σκεφτούμε οτι σήμερα ζουν περίπου 250 Ελληνες ανάμεσα σε 6500 Τούρκους,ενώ πριν το 1964,τα ποσά ήταν αντιστρόφως ανάλογα.
Η Ιμβρος μας μάγεψε:το τοπίο,οι άνθρωποι ,το παρελθόν,το πολυπολιτισμικό χρώμα.Εκεί ο ελληνισμός ξαναανθίζει. Με την επαναλειτουργία των σχολείων, που πριν λίγα χρόνια φάνταζε σαν ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ,έπεσαν οι σπόροι για την καρποφορία του φυτώριου της ελληνικής κοινότητας.Προς αυτή την κατεύθυνση καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες από τους εκπαιδευτικούς,την τοπική κοινωνία κ την ελληνική ομογένεια.'Ολοι οι 'Ελληνες υποκλινόμαστε στο έργο τους.!
Σχοινούδι
Κλαίνε και οι πέτρες:Το μεγαλύτερο χωριό των Βαλκανίων ,αλλά κ της Τουρκίας μέχρι το 1964 , μεταμορφώθηκε σε χωριό φάντασμα.Μόλις 3 km από τις Φυλακές των βαρυποινιτών που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 70-και έκλεισαν το 1990-,οπότε η φυγή των κατοίκων ήταν αναπόφευκτη.Κάτω απλώνεται ένας απέραντος ελαιώνας και πολλόι θάμνοι με σχοίνα που ανήκουν στην οικογένεια της μαστίχας. Στο νησί υπάρχει άφθονο νερό,είτε από πηγές,είτε απο τεχνητά φράγματα.
Οταν φτάσαμε στο χωριό , ο καιρός.ήταν άσχημος,με βροχή κ δυνατό αέρα , γι αυτό ολοι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λάσπη κ κολλούσαν τα παπούτσια μας με αποτέλεσμα η περιήγηση να γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Ακόμα κ ο καιρός συμβάδιζε με τα συναισθήματά μας.....Αντίθετα όταν φτάσαμε στα ελληνικά σχολεία βγήκε ένας λαμπρός ήλιος.Τυχαίο;
Τα τοπία
,
Τα σχολεία
Οι Εκκλησίες
6-7-8 Απριλίου 2017: Αποστολή εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ιμβρο.
Σε μια κρίσιμη περίοδο για τα ελληνοτουρκικά(παραμονές του τουρκικού δημοψηφίσματος),τη στιγμή που πολλοί Ιμβριοι από την Ελλάδα ακύρωσαν τις πασχαλινές διακοπές στο νησί ,140 καθηγητές από όλη την Ελλάδα(απο την Κρήτη μεχρι τη Φλώρινα και από τη Ζακυνθο μέχρι την Αλεξανδρούπολη) ανταποκρίθηκαν στην έκκληση του Πατριάρχη για την στήριξη των ελληνικών σχολείων της Ιμβρου που άρχισαν να επαναλειτουργούν μετά απο 50 χρόνια .
Τα συναισθήματα ανάμεικτα: Χαρμολύπη κ συγκίνηση. Οι ιερείς μας υποδέχτηκαν με δάκρυα στα μάτια.Εκπρόσωπος του πολιτιστικού συλλόγου Ιμβρίων χαρακτήρισε την επίσκεψή ως'' την πρώτη απόβαση των Ελλήνων στο νησί''.Και πράγματι ως τέτοια έμοιαζε ,αν σκεφτούμε οτι σήμερα ζουν περίπου 250 Ελληνες ανάμεσα σε 6500 Τούρκους,ενώ πριν το 1964,τα ποσά ήταν αντιστρόφως ανάλογα.
Η Ιμβρος μας μάγεψε:το τοπίο,οι άνθρωποι ,το παρελθόν,το πολυπολιτισμικό χρώμα.Εκεί ο ελληνισμός ξαναανθίζει. Με την επαναλειτουργία των σχολείων, που πριν λίγα χρόνια φάνταζε σαν ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ,έπεσαν οι σπόροι για την καρποφορία του φυτώριου της ελληνικής κοινότητας.Προς αυτή την κατεύθυνση καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες από τους εκπαιδευτικούς,την τοπική κοινωνία κ την ελληνική ομογένεια.'Ολοι οι 'Ελληνες υποκλινόμαστε στο έργο τους.!
Σχοινούδι
Κλαίνε και οι πέτρες:Το μεγαλύτερο χωριό των Βαλκανίων ,αλλά κ της Τουρκίας μέχρι το 1964 , μεταμορφώθηκε σε χωριό φάντασμα.Μόλις 3 km από τις Φυλακές των βαρυποινιτών που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 70-και έκλεισαν το 1990-,οπότε η φυγή των κατοίκων ήταν αναπόφευκτη.Κάτω απλώνεται ένας απέραντος ελαιώνας και πολλόι θάμνοι με σχοίνα που ανήκουν στην οικογένεια της μαστίχας. Στο νησί υπάρχει άφθονο νερό,είτε από πηγές,είτε απο τεχνητά φράγματα.
Οταν φτάσαμε στο χωριό , ο καιρός.ήταν άσχημος,με βροχή κ δυνατό αέρα , γι αυτό ολοι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λάσπη κ κολλούσαν τα παπούτσια μας με αποτέλεσμα η περιήγηση να γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Ακόμα κ ο καιρός συμβάδιζε με τα συναισθήματά μας.....Αντίθετα όταν φτάσαμε στα ελληνικά σχολεία βγήκε ένας λαμπρός ήλιος.Τυχαίο;
Τα τοπία
Τα σχολεία
Οι Εκκλησίες